جماران در گفتوگو با کارشناسان هواشناسی و محیط زیست بررسی کرد: چرا پیشبینی سازمان هواشناسی در خصوص پاییز پر بارش امسال محقق نشد؟/ راهکارهای کاهش آلودگی هوا در شرایط خشکسالی
تاریخ انتشار: ۱۳ آذر ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۹۲۲۳۵۵۱
پایگاه خبری جماران: مرداد ماه امسال سازمان هواشناسی اعلام کرد که «دمای هوا در پاییز امسال خیلی خنک نیست و در حد نرمال است، اما تمام مدلهای پیشبینی تا این لحظه از پاییز پربارشتر نسبت به پاییز سال گذشته و هم نسبت به دوره بلندمدت خبر میدهد. موضوع دوم اینکه انتظار داریم بارشهای پاییز امسال زودتر از موعد شروع شود».
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
حالا که حدود دو هفته بیشتر تا پایان پاییز 1402 باقی نمانده، شاخص آلودگی هوا روزهای متوالی در وضعیت ناسالم قرار دارد و در حال همه چشم امید مردم و مسئولین برای کاهش آلودگی هوا به بارش باران است که پاییز امسال، اگر نگوییم خشکترین، یقینا یکی از خشکترین پاییزهای سالهای اخیر بوده و پیشبینی پاییز پر بارش و بارندگیهای خارق العاده محقق نشد.
علت این عدم تحقق پیشبینی بارش را از محمد اصغری، کارشناس هواشناسی، پیگیری کردیم که عدم قطعیت پیشبینیهای بلندمدت را یک مسأله جهانی دانست و به خبرنگار جماران گفت: در همه جای جهان پیشبینیهای فصلی 65 درصد قابل اعتماد است و 35 درصد احتمال خطا هست. چون هوا سیال و روان است و احتمال خطا دارد و علم هواشناسی هنوز به این قدرت نرسیده که برای بلند مدت با دقتی که برای 24، 48 یا 72 ساعت انجام میدهد، پیشبینی داشته باشد.
پیشبینی هواشناسی از شرایط بد بارندگی در پاییز و زمستان 1402
این کارشناس هواشناسی در پاسخ به سؤالی در خصوص پیشبینی سازمان هواشناسی از بارندگیهای پاییز و زمستان امسال، اظهار داشت: در نیمه دوم آذر ماه بارش داریم ولی پیشبینی میشود که در زمستان شرایط خوب نیست؛ البته ممکن است باز هم پیشبینیها غلط از آب در آید.
وی با تأکید بر اینکه بارشهای نیمه دوم آذر ماه کسری بارشها در سال آبی جاری را جبران نخواهد کرد، افزود: مثل این است که شما 20 یا 30 قسط عقب افتاده دارید و بعد مثلا 100 هزار تومان دست شما را بگیرد.
محمد درویش در گفتوگو با خبرنگار جماران در خصوص راهکار کاهش آلودگی هوا در شرایطی که سازمان هواشناسی پیشبینی بارندگی چشمگیر در آینده نزدیک ندارد، اظهار داشت: در قانون هوای پاک پیشبینی کرده بودیم که چه کار باید کرد برای اینکه مشکل حل شود. شش سال از تصویب قانون هوای پاک میگذرد و متأسفانه در طول این شش سال نه تنها کیفیت هوا بهتر نشد، بدتر هم شد.
همه 16 دستگاهی که در قانون هوای پاک مسئول بودند، ترک فعل داشتند
این فعال محیط زیست یادآور شد: تقریبا همه 16 دستگاهی که در قانون هوای پاک مسئول بودند، ترک فعل داشتند و به وظایف خودشان عمل نکردند. چند مورد هم اخیرا توسط قوه قضائیه احکامی مثل انفصال از خدمت گرفتند. یعنی عملا اتفاق خاصی نیفتاد و احتمال دارد یکی دو سال دیگر مثلا حکم انفصال از خدمت شهردار امروز تهران هم بیاید.
وی با تأکید بر اینکه آلودگی هوای تهران راهحل عملی دارد، تصریح کرد: در تبصرهها و مواد قانون هوای پاک، به صورت مشخص راهکار آورده بود. مثلا در ماده چهار قانون هوای پاک گفته بود که تولید انواع وسایل نقلیه موتوری و واردات آنها مستلزم رعایت حدود مجاز انتشار آلاینده است و استاندارد آن باید از سوی سازمان محیط زیست با همکاری سازمان استاندارد تعیین شود. این کار ربطی به تحریمها و بودجه ندارد ولی انجام نشده است.
درویش افزود: بر اساس ماده هشت این قانون قرار بوده سن فرسودگی خودرو را تعیین کنند. قرار بوده این امر در کارگروهی با سازمان محیط زیست، وزارت صنعت، سازمان استاندارد و بیمه انجام شود. چرا نشده؟ یا در ماده نه وزارت نیرو موظف شده که هر سال 30 درصد از پروژههایش به حوزه استحصال انرژیهای نو اختصاص پیدا کند و عملا حتی نیم درصد هم اختصاص پیدا نکرده است.
وی تأکید کرد: انگار قانون را تصویب میکنند برای اینکه قانون تصویب کرده باشند ولی هیچ کس دنبال حل این ماجرا نیست. مثلا قرار بوده سازمان منابع طبیعی هر سال 300 هکتار برای کنترل چشمههای گرد و خاک درختکاری کند و هر هکتار یک میلیون درخت میشود؛ یعنی در این شش سال سازمان منابع طبیعی باید یک میلیارد و 800 میلیون درخت میکاشت. دوباره میخواهند طرح یک میلیارد درخت را اجرا کنند. اول بگویید آن یک میلیارد و800 میلیون درخت به چه سرنوشتی دچار شد تا بعد در مورد این یک میلیارد درخت جدید صحبت کنیم.
اگر بخواهند، ابزار کاهش آلودگی هوا وجود دارد و در متن قانون آمده است
این فعال محیط زیست اظهار داشت: سرمایه اجتماعی دولت به خاطر حرفها و وعدههایی که داد و عمل نکرد، در پیشگاه ملت از بین رفته و ما باور نداریم که آنها میخواهند مشکل را حل کنند؛ چون اگر بخواهند، ابزارش وجود دارد و در متن قانون آمده است. یعنی اینها میدانند که برای حل مشکل باید چه کار کنند؛ اما نمیخواهند و نمیکنند.
قربانیان آلودگی هوا در سال به بیش از 50 هزار نفر رسیده است
وی افزود: متأسفانه مردم دارند قربانی میشوند و اعلام شده که هر سال هشت درصد مردهزایی جنین به دلیل آلودگی هوا در ایران اتفاق میافتد؛ که یکی از بالاترین نرخها در سطح جهان است. همچنین کشتاری که متأسفانه به دلیل آلودگی هوا اتفاق میافتد، به بیش از 50 هزار نفر در سال رسیده و در تهران این رقم پنج هزار و 500 نفر در سال است. اینها آمار مستقیم و رسمی است که سازمان حفاظت محیط زیست و وزارت بهداشت اعلام کردهاند و به نظرم بسیار خوشبینانه است و آمار واقعی شاید از این هم بالاتر باشد.
سالانه کشور بیش از 9 میلیارد دلار از محل آلودگی هوا خسارت میخورد
درویش گفت: مرکز پژوهشهای مجلس اخیرا اعلام کرد که سالانه کشور بیش از 9 میلیارد دلار از محل آلودگی هوا خسارت میخورد؛ یعنی بیش از دو برابر بودجه وزارت آمورزش و پرورش به عنوان بزرگترین وزارتخانه کشور. دیگر باید چه اتفاقی بیفتد که صرفه داشته باشد ما مشکل آلودگی هوا را حل کنیم؟ که نکردهایم.
منبع: جماران
کلیدواژه: انتخابات مجلس لیگ برتر طوفان الاقصی قانون هوای پاک محمد درویش پیش بینی هواشناسی بارش پاییز زمستان 1402 انتخابات مجلس لیگ برتر طوفان الاقصی سازمان هواشناسی کاهش آلودگی هوا قانون هوای پاک آلودگی هوا یک میلیارد محیط زیست پیش بینی
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.jamaran.news دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «جماران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۹۲۲۳۵۵۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
ردهبندی مناطق حفاظتی محیطزیست
به گزارش گروه پژوهش خبرگزاری علم و فناوری آنا، مسألە حفاظت ازمحیطزیست در ایران مانند آن چه در اندیشە فلسفی سایر نقاط جهان نیز مشابه آن روی داده است، در پارادایم طبیعتگرایی ظهور یافت.
نرگس آذری (دانشجوی دکتری جامعهشناسی سیاسی) در مقالهای با عنوان «در باب ضرورت یک انقلاب شناختی در جامعهشناسی ایرانی» به این موضوع اشاره میکند که اهمیت به محیطزیست به مثابۀ نوعی بینش در مقابل انسانمحوری فزاینده عصر توسعه و مدرنیسم قد علم کرده است و رویکرد طبیعتمحورانهای را شکل داده که در آن محیطزیست نیازمند توجه و مراقبت فوری است.
* محیطزیست و مناطق حفاظت شده
به زعم این پژوهشگر حفاظت از محیطزیست نیازمند تعریف محیطزیست در تقابل با فعالیتهای انسانی دانسته شده است و از همینجا مرزهای محیطزیست در آن چه اکنون به عنوان مناطق چهارگانه حفاظت شده میشناسیم پدید آمد. شکلگیری این مرزها به زمان تصویب قانون شکار به عنوان اولین قانون محیطزیستی کشور و ایجاد مناطق ممنوعه در سال ۱۳۴۲ برمیگردد.
او در ادامه مینویسد در آن زمان با توجه به وسعت کشور و بودجههای محدودی که در اختیار شورای شکار قرار میگرفت، تشخیص داده شد اگر عمده منابع اعتباری به مناطقی تخصیص داده شود که به لحاظ بومشناختی اهمیت ویژهای دارند، موجب موفقیت بیشتر در حفاظت از آن مناطق خواهد شد. بنابراین نواحی حفاظتی که بعداً مناطق حفاظت شده نامیده شد به وجود آمد. در این مناطق شکار ممنوع بود مگر آنکه مجوز لازم از شورای شکار گرفته شود.
* ردهبندی مناطق حفاظتی محیطزیست
آذری مینویسد مراتع و جنگلهای واقع در مناطق حفاظت شده تابع محدودیتهایی بود که از سوی شورای شکار و وزارت کشاورزی و منابع طبیعی اعلام شده بود و با تصویب قانون شکار و صید در سال ۱۳۴۶ و تأسیس سازمان شکاربانی و نظارت بر صید، مفاهیم پارکهای ملی و مناطق حفاظت شده به روشنی تعریف گردید.
آذری در ادامه توضیح میدهد که تا قبل از تأسیس سازمان حفاظت محیطزیست در سال ۱۳۵۰، حدود ۶ پارک ملی و ۳۵ منطقۀ حفاظت شده شکل گرفت. بدین ترتیب حدود هفتاد سال پیش، ترسیم این مرزها با انگیزه ایجاد امکان حفاظت با توجه به محدودیتهای موجود، محیطزیست مورد حمایت و حفاظت را به نام محیطزیست معرفی کرد و چهار طبقە حفاظتی با نامهای پارکهای ملی، پناهگاههای حیاتوحش، مناطق حفاظتشده و آثار طبیعی ملی تعریف و ردهبندی شد.
* جهان مدرن و محیطزیست
این پژوهشگر در ادامه مینویسد در کشور تمام تلاش براین بود که مناطق حفاظت شده با ملاکهای جهانی و حتی نامهای رایج منطبق شود که در ایران آنها با نام مناطق چهارگانۀ محیطزیست شهرت دارند. اما این مرزها هرگز نیازی به انطباق با زیستبوم تاریخی جامعۀ پیرامونی در خود ندیدهاند؛ اگرچه این ظهور صنایع و شهرهای مدرن و نیازهای فزایندهاش بود که محیطزیست را متأثر میساخت.
این نویسنده در جمعبندی این پژوهش به این موضوع اشاره میکند که آنچه در تعیین مناطق چهارگانه، به عنوان تهدید نهایی معرفی و توسط مرزها تهدید شد عمدتاً فعالیتهای جامعۀ روستایی بود. جامعهای که به واسطۀ همین اعلان جنگ، خود را برای گسترش مرزهای جغرافیایی و مرزهای بهرهبرداریاش حریصتر کرد، جدالی که تاکنون برای تعیین حدود مرزها از دوسوی این جبههها ادامه دارد. موقعیتی که در میانه نبرد قانون و منافع نابودی محیطزیست در همە ابعاد و شاخصهایش را هدف گرفته است.
انتهای پیام/